Cerkak "Semut lan Pompong"

Semut lan Pompong

 Dening: Anthik Rowindasari

 

Ing sawijining alas, urip macem-macem kewan kang katon akeh urip bebarengan. Ana jenising gajah, manuk, jerapah, kidang, kethek, macan, singo, kupu-kupu, ula, kodok, semut, tikus, kucing, kadal, uler, badak, iwak lan liya-liyane. Kabeh kewan mau padha guyub rukun bebarengan ing habitate dhewe-dhewe. Sakbendinane kewan-kewan kuwi ajeg supadha ewang-ewang siji lan liyane, dadi padha rukun karo kancane ora ana sing jenenge royokan panganan.

            Wondene singo mesti didadekake raja ing alas, ananging singo mesti bisa mimpin apa wae sing kudu dilaksanakake marang kabeh kewan. Alas kuwi biasane ayem tentrem adoh saka kadadean kang ala-ala. Kewan-kewan padha urip sak karepe dhewe, padha njaga alame dhewe-dhewe. Kabeh padha ngerti, yen alase bubrah dheweke ora bisa urip kumpul bebarengan maneh ana ing alas kuwi. Mulane kabeh padha njaga marang habitate dhewe. Uga kadang kewan-kewan kuwi ya kerah amarga wektu golek pangan diganggu marang kewan liyane. Ananging mesti raja alas si singo mau bisa nengahi kadadean kang ana ing njero alas mau.

            Bengi kuwi, singo pengen gawe pesta cilik-cilikan kanggo ngrayakne laire anake sing katelu. Singo wara-wara marang rakyate yen pas malem minggu kabeh kudu teka ning omahe. Dheweke seneng, rakyate padha urip akur lan gotong royong saben salah sijine butuh mesti diewangi. Ananging 1 kewan sing kemethak ora gelem ngewangi liyane yaiku semut. Wiwit dina iki mau kabeh padha nyambut gawe gotong royong ing pestane singo sing arep dienekke ing malem minggu.

            “dang, kidang.. kowe kok bisa mlayu banter ki piye?” pitakone penyu

            “iya aku duwe aji-aji sing bisa nggawe aku mlayu banter.” Saurane kidang

            “mbok aku di wenehi aji-ajine kuwi dang.” Suarane penyu

            “ki lho nyu tak wenehi aji-ajine……..” kidang semaur

Pas si kidang arep nyauri pitakone penyu ana suara gemuruh saka lor mengidul. Ora ngira ora nyangka, ana angin puting beliung kang nrabas ana ing alas kuwi. Kabeh kewan pada bingung piye amprehe ben padha slamet. Padha mlayu dhewe-dhewe golek panggonan sing luwih aman. Langsung wae ninggal gawean nata omahe singo sing arep nganakake pesta kuwi mau.

Pompong sing pas kuwi lagi gemandul ning wit mahoni sing panggone cedake omahe singo. Dheweke bingung kudu kepiye. Amarga ana angin kang gumulung ing alas sing dipanggoni kuwi mau.

“aduh, aduh aku kudu kepiye iki? Gak ana panggon kang bisa gawe nglindungi aku. Tulung, tulung” rintihane pompong

Si pompong bingung amarga suwi-suwi angin ora bisa mandek nggawe rusak apa wae kang ana ing alas iku. Kewan-kewan padha mlayu dhewe-dhewe golek panggon sing luwih aman. Wis piye carane kabeh padha bisa slamet saka amukan angin kuwi mau. Ananging pompong namung bisa sabar ngadepi angin puting beliung. Dheweke donga supaya bisa bakoh ana ing panggone gemandul.

“Kratak.. krek..krek”

Suara wit mahoni arep ceklek amarga angin banter sing nabrak wit kuwi. Pompong bengok-bengok luwih banter jaluk tulung marang liyane. Si semut krungu bengokane pompong sing bingung jaluk tulung. Gajah lan kewan liane podho mlayu-mlayu supaya ora kena anging kang mobat-mabitke alas kanthi ora karuan. Ora padha krungu yen pompong jaluk tulung. Sing weruh yen pompong bingung ya mung semut. Semut ngece marang pompong sing ora bisa mlayu mau.

“pong, kowe ora bisa mlayu to?” pitakone semut

“iya mut, aku ra bisa mlayu amarga aku durung dadi kupu. Mulane aku jaluk tulung marang kowe mut ben aku bisa mlayu” saurane pompong

Semut ora nggatek omongane pompong. Semut ndelik ing ngisor lemah supaya ora kena amukan angin.

Ananging ndelalah angin mau mung lewat 5 menit nrabas alas kuwi. Dadi pompong bisa slamet saka angin kuwi mau. Usaha kang dikuatke supaya bisa gemandul ana ing wit mahoni sing wis ambrug mau. Semut mlayu sakwise ngomong yen ora bisa ngewangi mlayu pompong. Dheweke pamer yen bisa delik ana ing lemah supaya ora kena angin sing nyilak alas kuwi dadi resik.

Dina sesuke, kewan-kewan padha mbalik ana ing asale. Alas mau rusak kabeh amarga diterak angin puting beliung ndek wingi. Kabeh padha sambat alas panggone urip rusak sakkedeping mata. Ananging kabeh padha gotong royong maneh mbangun panggone kaya sakdurunge.

Si semut lagi mlaku-mlaku golek panganan nglewati lemah sing bisa mangan apa wae kang lewat ning duwure. Semut ora ngerti yen ana lemah urip ning ngarepe. Amarga wujude kaya endhut sing biasane kena banyu udan.

“tulong, tulong aku kepeset. Aku ora bisa mentas saka iki”

Ana kupu-kupu sing lewat, nduweni lar sing apik lan endah.

            “mut, semut kowe nyapo ning kono?”

            “tulungen aku pu, aku kepleset ning njero kene, aku ora bisa mentas”

            “iki aku pompong sing ndek mben kae jaluk tulung marang kowe ananging kowe ora nulungi aku”

            “heh?” semut kaget ra ketulungan

            “ayok, mut tak geret menyang pinggir”

Banjur pompong nulungi semut sing kepleset ning njero lemah urip kuwi mau. Semut kaget ora ngira yen pompong bakalan nulungi dheweke. Semut ngrasa ora kepenak marang pompong.

“pong, nuwun aku wis mbok tulung saka lemah urip iki. Umpamane ora mbok tulong aku mau wis mati mlebu ana ing lemah urip kuwi”

“iya mut padha-padha” semaure pompong sing wis dadi kupu-kupu

Semut jaluk ngapura amarga dijaluki tulung pompong malah ora ngewangi tapi ngece pompong ora bisa mlayu. Semut sadar yen kemaki kuwi ora oleh, padha-padha kewan kudu ssupahha ngewangi siji lan liyane.